মোৰে পথাৰৰে সোণোৱালী। জ্যোতিপ্ৰসাদ

বিষয়বস্তু (Thematic Analysis)

এই কবিতাৰ মূল বিষয়বস্তু হৈছে প্ৰকৃতি আৰু নতুন জীৱন। কবিয়ে পথাৰৰ সোণোৱালী ধান আৰু সেউজীয়া বননিত বনৰীয়া গীতৰ কথা কৈছে। নতুন জীৱনৰ ফুলা প্ৰাণৰ কথা প্ৰকাশ পাইছে। কবিতাত নতুন সুৰ আৰু নতুন দিঠকৰ জানৰ কথা প্ৰকাশ হৈছে।

শৈলী (Stylistic Analysis)

এই কবিতাৰ শৈলী খুব সহজ আৰু সৰল। কবিয়ে সাধাৰণ ভাষা ব্যৱহাৰ কৰিছে। কবিতাৰ শৈলীত প্ৰকৃতি আৰু নতুন জীৱনৰ সৌন্দৰ্য্য আছে। কবিয়ে সৰল ভাষাৰে গভীৰ অনুভূতি প্ৰকাশ কৰিছে।

সাহিত্যিক কৌশল (Literary Devices)

এই কবিতাত কেইবাটাও সাহিত্যিক কৌশল ব্যৱহাৰ হৈছে:

1. উপমা (Simile): “সেউজীয়া বননিত শুনো কি নুশুনো” – এই বাক্যত উপমা ব্যৱহাৰ হৈছে।
2. চিত্রকল্প (Imagery): “আজি ৰদালিৰ, জিকমিক পোহৰতে” – এই বাক্যত চিত্রকল্পৰ ব্যৱহাৰ হৈছে।
3. প্ৰতীক (Symbolism): সোণোৱালী ধান আৰু নতুন সুৰৰ প্রতীকী ব্যৱহাৰ হৈছে। সোণোৱালী ধান মানে সমৃদ্ধি আৰু নতুন সুৰ মানে নতুন আশা।

কল্পচিত্র (Imagery)

এই কবিতাত কল্পচিত্রৰ ব্যৱহাৰ খুব সুন্দৰ। কবিয়ে সোণোৱালী ধান, সেউজীয়া বন আৰু ৰদালিৰ পোহৰৰ কল্পচিত্রৰ মাধ্যমেৰে নতুন জীৱনৰ সৌন্দৰ্য্য দেখুৱাইছে। “আজি ৰদালিৰ, জিকমিক পোহৰতে” – এই বাক্যত পোহৰৰ কল্পচিত্র আছে। এই কল্পচিত্রে কবিতাৰ সৌন্দৰ্য্য বৃদ্ধি কৰিছে।